De tekst in het bovenstaande plaatje is waarschijnlijk iets wat je tegen iemand zou zeggen. Ik denk dat iedereen wel een persoon kent, tegen wie hij/zij dit zou kunnen zeggen. Maar zeg je dit ook wel eens tegen jezelf? 

Natuurlijk zul je wel een aantal positieve punten van jezelf weten. En misschien benoem je die ook wel. Ik betrap mezelf er wel op (en zie het ook wel bij anderen) dat ik liever niet te veel hardop kijk naar de positieve kenmerken/vaardigheden. Ik vind het dan al snel zo arrogant. Terwijl die zelfverzekerdheid gewoon prima is.

Positief zijn over jezelf moet ook bijvoorbeeld bij het solliciteren. Maar ik vind het gemakkelijker te kijken naar wat mij minder goed lukt. Ik ben ook bezig geweest met bewust na te denken over mezelf  (zodat ik weet welke nieuwe richting ik op wil). Dan kijk ik ook naar mijn goede punten. Soms lijkt het er alleen op dat je meer van jezelf vraagt. Wat je al hebt en kan lijkt dan niet genoeg.

Op de school waar ik heb gewerkt wordt bij het afscheid van groep 8 ook bewust tegen de kinderen gezegd: “Je mag zijn wie je bent. Je bent goed genoeg zoals je bent!” Mooi toch!

En gek genoeg zou je dit makkelijk zeggen tegen een ander. Terwijl je voor jezelf strenger bent en de lat heel (soms ook te veel) hoog legt.

Ben jij je goed bewust van je eigen kwaliteiten? En gun je jezelf af en toe ook een eigen schouderklopje? Of vind je dat het altijd beter een meer moet?