Zwangerschap en bevalling… Het is alweer een tijd geleden. Zo nu en dan komen er herinneringen weer naar boven. Tijdens mijn zwangerschap heb ik van te voren niet altijd alles geweten. Dan is het toch fijn om het geweten te hebben. Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen! Hier een aantal dingen…

Oma-onderbroeken – Tijdens mijn zwangerschap heb ik me bezig gehouden met een lijst van spullen die ik moest hebben voor wanneer de baby er was.  Ik ben keurig op tijd gaan shoppen met een vriendin. M’n vluchtkoffer had ik bijna helemaal ingepakt met wat nodig zou zijn. Maar er is mij niet verteld dat ik oma-onderbroeken moest aanschaffen. Dat staat ook nergens. M’n vriend moest na de geboorte van ons zoontje nog van die joekels halen, in opdracht van de kraamhulp.

En waarom oma-onderbroeken? Na de bevalling heb je nog wat bloedverlies. En daar gaat een klein inlegkruisje je niet goed genoeg bij helpen. Nee, die oma-onderbroeken zijn nodig om de megamaandverband op z’n plek te houden. Een string of een boxertje die tot aan je heupen reikt, is dan echt niet genoeg. Ik ben nog nooit zo blij geweest met mijn oma-onderbroeken!

Borsten – Dat je borsten gaan groeien, dat wist ik wel. Maar gek genoeg heb ik dat bij mezelf niet gezien. Dat m’n bh’s niet lekker zaten en ik dus nieuwe moest kopen; er ging geen belletje rinkelen. Ik dacht dat ze later wel wat meer zouden groeien. Ik heb toen ook grotere bh’s in m’n handen gehad. Maar de verkoopster gaf aan dat degene die ik wilde kopen écht te klein waren. De cup B en C kon ik terughangen; mevrouw kwam aanzetten met D en E. Ik ging toch nog verbaasd de winkel uit. Té komisch eigenlijk.

Ik had het zelf pas in de gaten, toen ik voor een cursus op m’n werk gefilmd werd. Ik zag mezelf en toen zag ik pas wat anderen weken ervoor al zagen. Ze waren groot!

Na de geboorte van Max werd de formaat van m’n borsten eindelijk weer normaal, nadat ik niet meer hoefde te kolven. Hoppa…! Hello, gewone bh’s! Maar er is me niet verteld dat ze toch minder stevig zijn. Ze voelen anders aan. En dat komt niet meer goed. Dan mag ik blij zijn dat ik van nature geen joekels heb.

Haar – Ik heb altijd gehoord dat vrouwen een voller bos met haar kregen tijdens hun zwangerschap. Zo was ik dus benieuwd hoe mijn bos met haar er uit zou zien. Nou, mooi prut was dat! Mijn haar viel enorm uit. Dat duurde tot zo’n 5 maanden na de bevalling. Een voller bos met haar… Ja, dat kon ik uit mijn borstel halen. Ik heb zelfs nog getwijfeld om het te laten controleren bij de huisarts. Niet gedaan overigens.

Zo’n half jaar na de bevalling heb ik van die kleine, korte plukjes haar gekregen die gaan groeien. Wanneer ik mijn haar vast heb, steken die haartjes uit. Het is helaas niet plat te krijgen. Ziet er niet uit!

Klunzigheid  – Ik had wel gehoord van zwangerschapsdementie. Maar dat je ook klunzig kan zijn, dat heb ik helaas zelf moeten ondervinden. Zo ben ik een keer, voordat ik naar mijn werk ging, de autosleutel verloren. Ik was zeker al zo’n 6 à  7 maanden zwanger (denk ik). Overal gezocht, binnen en buiten, maar sleutels niet gevonden. M’n vriend heb ik een aantal keren huilend opgebeld. Alles zat me daarna namelijk tegen. Uiteindelijk 2 uur later op werk aangekomen, m.b.v. het openbaar vervoer en voor mijn gevoel liters zitten janken. ’s Avonds vond mijn vriend de sleutel onder de auto. Gelukkig maar! Mij lukte het niet meer om onder de auto te kijken. Maar wat een gestres en gedoe was dat, zeg! Ik was de hele dag van slag. Nu kan ik er om lachen, maar op dat moment dacht ik dat de wereld verging. En zo waren er nog wel wat meer kleine dingetjes.

Kwaaltjes – Dat je last krijgt van verschillende kwaaltjes, had ik al gehoord. Kende ik het niet, dan googelde ik het wel. Maar dat sommige kwaaltjes meteen na de bevalling weg zijn, dat wist ik niet. Hoe fijn was dat! Ik kon weer normaal liggen en draaien in bed. Ik voelde me gelijk 40 jaar jonger. Heel fijn! Wel is het goed om niet alles te googlen. Je wordt niet altijd gerustgesteld door je zoekresultaten.

Clichés – Tijdens je zwangerschap kom je aan. Je krijgt een dikke buik, je kunt last hebben van je emoties. Zelf ging ik ervan uit dat ik flink groot zou worden. Ik ben altijd al wat steviger geweest, dus ik dacht dat die kilo’s er wel aan zouden vliegen. Niets is minder waar. Ik kwam eerst haast niks aan. Ik ging daardoor twijfelen, omdat ik las dat sommigen in de eerste 8 weken al een aantal kilo’s was aangekomen. Ik ben maar 8 kg aangekomen en met 37 weken kwam Max. Gek genoeg had ik ook niet veel trek om te snacken. Ik zat al heel snel vol. Ik heb nog nooit zo weinig gesnoept en gesnaaid als tijdens m’n zwangerschap.

Emoties… Van nature ben ik al een emotioneel persoon. Ik kan al meejanken bij het programma “Spoorloos”. Temperament bezit ik van mezelf al. Het is niet erger of meer geworden. Dat heb ik toch regelmatig gecheckt bij m’n vriend.

Nesteldrang… Nooit gehad! Ik denk dat het ook niet was gekomen in de laatste 3 weken van m’n zwangerschap (als ik nog niet bevallen was).

Maar het grootste “ding” waar ik geen rekening mee heb gehouden, is dat ik eerder zou kunnen bevallen dan de 40 weken zwangerschap. En met precies 37 weken zwangerschap werd ons zoontje geboren. Dat was helemaal goed gekomen, ondanks dat ik me nog moest inlezen over de bevalling. Ik wilde me voorbereiden tijdens mijn verlof. Maar daar is het nooit meer van gekomen. 

Wat wist jij van te voren niet? Waar heb jij je niet op kunnen voorbereiden?