Van een kersverse moeder met een klein, pasgeboren zoontje van 5 pond naar moeder zijn van een leuke, vrolijke dreumes met pit. Wat gaat een jaar snel voorbij! We hebben van de week de eerste verjaardag van ons zoontje gevierd. 

Voorbereiden – Ik was in mijn hoofd al een tijdje aan het aftellen tot aan de verjaardag van Max. In de zomer begon ik met het bedenken wat leuke verjaardagscadeautjes voor ‘m kunnen zijn. Een maand geleden maakte ik leuke uitnodigingen om te versturen. En ook moest ik nadenken over een leuke verjaardagstaart en andere gebakjes. De kunstwerken die sommigen kunnen maken met fondant/marsepein vind ik geweldig om te zien. Maar om te eten ben ik totaal niet dol op fondant. Mijn vriend ook niet. Dus zo’n taart ging het sowieso niet worden; in ieder geval dit jaar niet. Bij de Hema een leuke fototaart laten maken en daarnaast ook nog (mini)tompoucejes met een foto erop. Hartstikke leuk geworden! Dus het feest kon beginnen. Daarnaast heb ik de afgelopen 3 weken regelmatig (bijna iedere dag) verjaardagsliedjes gezongen voor Max.

1e verjaardag – Eindelijk was het zover. We vierden afgelopen zondag z’n verjaardag. ’s Ochtends hebben we voor Max gezongen, met de fototaart. ’s Middags hebben we nog een keer gezongen, nu met de opa en oma’s erbij. Toen kreeg Max een eigen taartje voor z’n neus waar hij mee mocht kliederen. Daar moest hij wel mee geholpen worden door z’n papa. Want hij was niet heel actief bezig met de taart. Hij heeft er wat van gesnoept. Maar het besef is er nog niet dat het om hem draait. Hij is verschrikkelijk verwend. Maar het leukste van de cadeautjes was toch het cadeaupapier. Hij heeft zich prima vermaakt, ondanks de drukte.

Terugblik – De paar dagen voor z’n verjaardag heb ik toch ook wel veel teruggedacht aan vorig jaar. Ik had net een week zwangerschapsverlof erop zitten, toen M zich aankondigde om er al te zijn. Ik was zelf totaal niet voorbereid op de bevalling. Tenslotte had ik nog zo’n 3-5 weken te gaan. Ik moest me zelfs nog voorbereiden op de bevalling. En ik dacht dat in alle rust te kunnen doen in m’n verlof. Maar het liep toch anders…

Ik was precies 37 weken zwanger toen het rommelen begon, midden in de nacht. En laat m’n vriend nou net thuisgekomen zijn van een avondje stappen. Hij lag er nog geen half uur in… Al met al ging het aardig vlot en ’s middags was Max er.

Wat een lief, schattig, klein mannetje was hij. Helemaal af, maar zo kwetsbaar klein. Hoe onzeker kon ik soms toch zijn over onze nieuwe taak: ouders van… Ik wil(de) het goed doen. Het was soms echt aftasten. En op sommige momenten dacht ik echt dat ik de enige was met die onzekerheden. Maar als ik dan met vriendinnen en vrienden praatte, vond ik gelukkig ook vaak herkenning. Als ik iets niet wist, dan zocht ik het vaak ook op op internet. Dat moet je niet altijd doen! Maar vooral bekeek ik samen met m’n vriend hoe we iets aan moesten pakken.

We, mijn vriend en ik, hebben samen vooral genoten en gelachen. Zo’n klein wurmpje een winterjasje mt 50 aandoen, wat een gedoe. De deur uit gaan en pas een kwartier later de deur uit kunnen. Z’n allereerste lachje. Maar niet altijd was het rozengeur en maneschijn. Soms was het toch ook heel pittig. De gebroken nachten waren niet altijd fijn. Borstvoeding proberen… Wat een opluchting was het toen we volledig flesvoeding gaven. Al voelde ik me schuldig dat het niet lukte met borstvoeding (wat echt niet nodig is. Soms lukt het gewoon niet). Geen 8 voedingen meer geven op een dag. En wat toch echt spannend was en ook kantje-boord… De gecompliceerde oorontsteking met als gevolg dat Max met spoed geopereerd moest worden met nog geen 5 maanden. Maar dat is helemaal goed gekomen.

Nu – En nu is M een lief dreumesje met pit. De ontwikkelingen die hij heeft gemaakt, vonden we leuk om te volgen. We kijken er naar uit wat hij nu allemaal gaat leren en doen. Het is eigenlijk een grote reis die we samen beleven.

Hoe heb jij de 1e verjaardag/het 1e jaar ervaren van je kind?