Meningen en oordelen worden vaak gemaakt door 1e indrukken, stereotypes. Meestal ken je zo’n persoon niet echt. Zo ook via social media. Iedereen heeft een mening/oordeel. En dat wordt niet altijd netjes en beschaafd neergezet.
Ik kan wel zeggen dat ik dat niet doe. Maar ook ik heb m’n mening/oordeel wel klaar. Niet altijd terecht! Ik ga dan weer ergens vanuit, zonder dat ik iets/alles weet. Mijn mening kan dan wel veranderen. Ik wil dan luisteren en nadenken naar wat een ander zegt. Of iemand eerst beter leren kennen.
O.d.m. zijn er veel vooroordelen over de vluchtelingen. Straks begint dat ook weer octet Zwarte Piet. Er zijn vooroordelen over etnische minderheden, ga zo maar door.
Is het niet beter, gezelliger, socialer om mensen eerst een kans te geven, voordat we weer ons zegje doen? En wat is er mis mee om het genuanceerder te doen?
Vooroordelen over mij
Ik maak het niet veel mee. Althans, ik hoor er niet veel over mezelf. Mensen zullen vast ook een (negatieve) mening hebben over mij.
Maar om deze, die ik weet/zelf gehoord heb, moet ik wel om lachen:
Vroeger werd vaak tegen mij gezegd: als ik ruzie heb met jou, dan krijg ik zeker de hele (Molukse) wijk achter me aan?
Mijn antwoord: Uhm, nee hoor! Alleen mijn moeder. Ik was namelijk niet vaak te vinden in de wijk. En ik trok niet met m’n leeftijdgenootjes op. Maar men ging er vanuit: jij bent Molukse, dus…
Zo ging ik jaren geleden met collega’s naar het Leids Ontzet. We gingen shoarma eten. Dus vroeg ik aan een collega hoe lamsvlees smaakt. “Wat een boer niet kent, vreet ie niet”, ik ben een boerin! Ik had het nog nooit gegeten. Dat meisje zei toen tegen mij: Ooh, dat mag jij zeker niet eten?
Uhm… jawel hoor, maar ik heb dat nog nooit gedaan. Moslims mogen een vleessoort niet eten, varkensvlees. Ik mag alles eten, maar dat doe ik niet. Dat arme meisje schaamde zich rot. Ik heb er erg om gelachen.
Maar waarschijnlijk dacht ze: je hebt een kleurtje/je bent van ander komaf, dus…
In m’n 1e jaar van de Pabo had ik een achterstand opgebouwd. Ik moest dus nog veel opdrachten maken en inleveren. Sommige studiegenoten dachten dat het me niks kon schelen. Ik leek er onverschillig over. Dat was zeker niet zo. Tuurlijk deed het me wat. Maar huilen en jammeren, daar los je niks mee op. Ik ga niet in zo’n slachtofferrol zitten. Kon ook niet, want ik deed het zelf.
Heb jij wel eens te maken gehad met vooroordelen over jezelf?
je eigen ik 
Denk dat iedereen dat vroeg of laat wel eens heeft…
Toen in aan mijn huidige baan begon was er iemand die mij als klein meisje kende en dat echt niet zag zitten… nog geen jaar later stond hij vooraan om mij een vaste aanstelling te geven. Ik deed mijn werk beter als mijn voorgangers 😉
Doordat ik in Wageningen geen onbekende ben bij veel mensen hebben die mensen die mij oppervlakkig kennen vaak een mening… maar ik moet zeggen inmiddels doe het me niet zoveel meer, dat is wel eens anders geweest 😉
LikeLike
Ik schijn er nogal jong uit te zien voor mijn leeftijd. Een tijdje terug vroeg een collega of ik nog thuis woonde. Toen ik zei: Ja, met mijn man en 3 kinderen, viel ze van haar stoel van verbazing haha.
Nu was het tijdens een nachtdienst, dus ik geef gewoon slaapgebrek en het slechte licht de schuld 🙂 Maar meestal schatten mensen mij jonger in. Ik merk dat ze me dan toch ook onderschatten in hoe ik ben.
Meestal laat ik het maar zo, ik vind leeftijd sowieso niet veel zeggen.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha. Liever zo dan dat ze je 10 jaar ouder schatten 😉. Zo sprak ik een tijdje terug m’n buurvrouw, zij dacht dat we van dezelfde leeftijd waren. Ze is 10 jaar jonger dan ik. Maar haar oudste kindje is een jaar ouder dan Max. Ik moest daar wel om lachen. Ze verwachtte niet dat ik zoveel ouder ben.
Dat is zeker waar; leeftijd zegt zeker niet alles.
LikeLike