Als kersverse ouders horen wij veel van die reacties waar we in het begin totaal nog geen ervaring mee hebben. We horen veel en op het internet kun je ook ontzettend veel lezen hierover. De clichés waar iedereen het over heeft, het klopt gewoon. En dat besef heb je pas (in mijn eigen geval) wanneer je er zelf mee te maken mee krijgt.

Ik kwam laatst op een site waar het gaat over de clichés over ouderschap (Deze cliché-opmerkingen over ouderschap…). En gek genoeg kloppen ze wel aardig. Zeker nu de 1e verjaardag van mijn zoontje bijna in zicht is. Ik wil ze toch  eens langs lopen, met mijn eigen kijk hierop.

Poehee… Voor je het weet gaan ze het huis uit! – Oké, zo snel gaat het dan ook weer niet. Maar dat de tijd voorbijvliegt, dat is zeker wel zo. Er gebeurt zo veel in het eerste levensjaar. Zijn ontwikkeling gaat snel, maar voor ons als ouders gaat het ook snel. Het ouderschap is toch ook gecombineerd met ons werk en ons eigen leventje. De dagen vliegen voorbij en voor je het weet heb je z’n eerste lachje meegemaakt, gaat hij kruipen, krijgt hij tandjes, etc. En dat terwijl ik me nog zo goed kan herinneren dat ik nog zwanger was. Over de bevalling nog maar niet te spreken…

Je krijgt er zo veel voor terug – De poepluiers en de slapeloze nachten sowieso! Dat het zó vermoeiend kan zijn, hebben we van te voren niet kunnen bedenken. Dit weten we nu vooral door het te ervaren. En dan zijn er ook echt momenten geweest dat we ons hebben afgevraagd of het wel beter wordt. Maar het heerlijk kunnen knuffelen, de geluidjes die hij maakt, dat maakt een hoop goed. En zeker nu hij alweer wat groter is en wat meer kan. Ik kan er heel blij van worden wanneer hij op zijn manier kusjes geeft. Nog niet het besef hebbend dat je je mondje dicht moet doen bij een kusje.

Het is het mooiste wat er is – Heel bizar om nu mee te maken dat je helemaal smelt bij het zien van z’n glimlach. Hij ontdekt de wereld om zich heen (oftewel, gewoon de woonkamer), zit overal onderzoekend aan en daar kun je van genieten. Waar je, voordat je ouder wordt/bent, vooral geniet van de dingen die te maken hebben met jezelf, word je nu heel blij wanneer je ziet dat je kind het goed heeft. De vieze stinkluiers en al het gespuug, dat hoeft niet. Daar geniet ik niet van, al hoort het erbij. Daar doen we niet moeilijk over. Zal mij straks wel benieuwen hoe ik het ga vinden wanneer mijn kind zich straks heerlijk gaat aanstellen in de supermarkt. Kan me niet bedenken dat ik op dat moment denk dat dat een heel mooi moment is. Ik ben wel zo realistisch dat het écht niet alleen een roze wolk is waar je op zit. Maar de pittige, minder leuke momenten wegen niet op tegen al het leuks en moois wat je meemaakt en ziet van je kleintje.

Joh, die slapeloze nachten ben je zó weer vergeten – Het is alweer maanden geleden dat wij ons kleine ventje 8 keer per dag moesten voeden. Dat betekent elke 3 uur, ook midden in de nacht. Toen we er middenin zaten, was dat niet iets wat we snel vergaten. Daarna kwamen we in een fase waar het soms een paar uur duurde dat de kleine eindelijk in slaap viel. Maar het is wel zo, je vergeet ze daarna toch snel weer. We hebben nu ook wel eens een pittige nacht. Dan zijn we ’s ochtends niet echt blij met ons slaaptekort. Maar wanneer ons ventje wakker is en hij tovert zijn glimlach tevoorschijn, dan ben je toch écht alles weer vergeten. Hij blij, wij ook weer blij!

Hij wordt alleen maar leuker! – Hoe kun je niet verliefd worden op zo’n klein hummeltje… Om op te vreten, zo lief! Maar hij wordt écht alleen maar leuker. Hij gaat steeds meer reageren en je steeds beter herkennen. Wanneer ik hem ophaal van de opvang, reageert hij al heel blij als hij me ziet of hoort. Hoe leuk is dat! En nu is hij alles aan het ontdekken. We vinden echt niet alles goed wat hij doet, of waar hij aan zit. Maar stiekem moeten we, zonder dat hij het ziet, erg lachen om zijn acties.

Je weet pas wat onvoorwaardelijke liefde is wanneer je kinderen hebt – Het is een andere en nieuwe ervaring. Want wanneer je geen kinderen hebt, voel je een onvoorwaardelijke liefde voor bijv. je ouders en natuurlijk voor je partner. En die is niet minder gemeend dan die voor je eigen kinderen. Maar dit is gewoon een nieuwe ervaring. Je kind is een stukje van je partner en van jezelf. Je ziet en herkent karaktertrekjes van jezelf of van je partner. Hij is, nu hij nog klein is, afhankelijk van jouw zorg. Wij hebben de verantwoordelijkheid over hem en moeten hem zo goed mogelijk opvoeden. Zonder jezelf te willen wegcijferen, is hij nu wel de belangrijkste persoon waar je alles voor wilt doen.

Andere clichés – Voordat ons zoontje er was, kon ik niet goed begrijpen dat je het leuk vindt om het veel over je eigen kind te hebben. De gespreksonderwerpen zijn divers… Van poep(luiers) tot aan de slapeloze nachten, tot aan de bevalling. Ook kon ik niet begrijpen dat je alleen maar iets op Facebook zet over je kind. Want er is toch nog meer dan alleen je kind?

Jazeker, er is meer dan alleen je kind! Maar je kind is toch wel je grootste trots! En je trots deel je graag met anderen.

Nu ik moeder ben, kan ik andere moeders (die dat waren voordat ik het nu ben) beter begrijpen. Ik kan zelf uren kletsen over m’n kind, over de ervaringen als jonge moeder. Ook ik ben supertrots op mijn kind en heb ontzettend veel foto’s en filmpjes van hem. Met andere moeders voel ik me niet zo bezwaarlijk om het te hebben over mijn ervaringen en waar ik tegenaan loop. Wanneer er ook anderen bij zijn, die geen ouder zijn, probeer ik zeker wel rekening te houden met de gespreksonderwerpen. Het is dan voor hen ook leuk dat ik wat te melden heb wat dicht bij hún beleving staat. En ik heb genoeg andere dingen te melden. Op Facebook zet ik ook niet veel foto’s. Af en toe komt er één voorbij, want ja… Ik ben wel een trotse moeder. Maar hij kiest er niet voor dat de foto’s te zien zijn. En ik heb ook mijn eigen dingen die minstens net zo belangrijk zijn.

Zijn jullie het eens met de clichés? En wat zijn jullie ervaringen? Hoe kijken jullie er tegenaan? Dit is niet alleen een vraag aan degenen die ouders zijn. Ook niet-ouders hebben ervaringen!