Dat ik graag praat, is algemeen bekend. Maar naast het praten is het in m’n hoofd ook nooit stil. Ik denk altijd wel ergens aan; een herinnering, een gesprek, iets wat nog moet gebeuren, serieuze onderwerpen, iets grappigs…

Wanneer ik iemand vertel dat ik als klein kind verlegen was, gelooft men mij vaak niet. En toch is het zo! Als kleuter was ik stil in de klas. Daar kwam verandering vanaf groep 3. Toen kwam ik los. En dat is nooit meer anders geweest.

Ik praat graag. Luchtige, grappige onderwerpen of iets serieus… Net hoe de situatie is. Ook laat ik de ander praten. Ik hoef niet alleen mezelf te horen. Ik ben open en vertel gemakkelijk iets over mezelf. Maar ik ben ook geïnteresseerd in de ander.

Een dialoog is zoveel leuker dan een monoloog

Het gebeurt wel eens dat ik in m’n hoofd al verder ben in een gesprek dan daadwerkelijk het geval. Dan denk ik dat ik het al hardop heb gezegd, al blijkt dan van niet.

Waar ik ook ben, mijn hoofd is altijd aan het denken. Toen ik nog voor de klas stond, was zondagavond in bed altijd het moment dat ik de nieuwe werkweek doornam. Lessen die gegeven moesten worden, gesprekken met kinderen en/of collega’s. Soms was het lastig in slaap komen. Niet van het piekeren, maar dan was er rust en tijd om goed en bewust na te denken.

Ik denk vooruit, maar herinneringen komen ook langs. Soms de minder leuke, maar vaak genoeg iets leuks. Dan ben je gewoon weer aan het genieten.

Zo ben ik 5,5 jaar geleden met m’n moeder naar Ambon geweest. Wow… Dat was thuis komen. Een heel bijzonder en fijn gevoel. 3 weken zijn we daar geweest. Toen ik weer thuis was in Nederland, had ik het gevoel dat ik lichamelijk wel in Nederland was. Maar geestelijk, met m’n hart, was ik nog op Ambon. Dat was wel apart. Het heeft ook zo’n 2 maanden geduurd voor het gevoel minderde.

Of er momenten zijn dat ik niet of minder denk? Ja, die zijn er wel. Dat is wanneer ik tv aan het kijken ben. Dan gaat er een knop om en is het wat rustiger. Ik heb dan afleiding. En dat kan heerlijk zijn. Alhoewel ik met sommige programma’s juíst ga nadenken. Maar daar kan ik het dan weer met anderen over hebben.

Praat jij graag? En ken jij dat ook, dat alles in je hoofd doorgaat?