In de tijd dat ik zelf geen moeder was, draaide de wereld toch vooral om mezelf en om mijn relatie. Leuke dingen doen, werken, vriendschappen en relaties onderhouden, niks doen. Tot op zekere hoogte: me, myself and I!

Mijn vriend en ik zijn alweer bijna 12 jaar samen. Voordat ons zoontje er was, waren wij 11 jaar samen. We hebben een hoop meegemaakt en samen opgebouwd tot waar we nu zijn. Ik leerde mijn vriend kennen toen ik nog bezig was met mijn studie. Ik woonde nog thuis, hij al op zichzelf. Wat een lol hadden we samen. Veel stappen, feestjes bezoeken, leuke uitstapjes maken, sporten, chillen. Hij werkte al en ik kreeg na m’n studie een passende baan. Ondertussen zijn we gaan samenwonen. We hoefden alleen maar rekening te houden met elkaar en met onszelf. Hoe leuk, gezellig en ontspannen was dat! Hoort er bij, toch? Lekker jong zijn!

Zaterdag was (en is het eigenlijk nog steeds) voetbaldag. Een aantal jaren lang gold dat voor ons beiden. Dat betekende vooral niet koken. Sporten, gezellig een drankje doen in de kantine en dan shoarma eten, of een patatje. Of anders gewoon spontaan uit eten.

Toen we samen waren, draaide de wereld om ons!

Nu we ons zoontje hebben, is hij toch écht prioriteit nummer 1! We hebben ook wel tijd voor onszelf. Maar dat moet wel afgestemd worden. Lekker veel ongezond eten doen we een heel stuk minder. Want dat is niet gezond en geen goed voorbeeld voor ons zoontje. Tegenwoordig wordt er veel vaker gekookt, met verse producten. Want Max eet met ons mee. Wie had dat een aantal jaren geleden gedacht! We gedragen ons heel verantwoordelijk en denken overal goed over na. Onze normen en waarden zijn belangrijk. We willen Max het goede meegeven en moeten daar zelf een goed voorbeeld in zijn.

Nu draait de wereld ook om ons, maar ons zoontje is hoofdzaak nummer 1!

Ouders/moeders… ik snap jullie! – Onze 1e prioriteit is onze trots! Wat een mooie verandering is hij in ons leven (klinkt heel zoetsappig, maar het is toch echt zo!). En het loopt vanzelf en natuurlijk. We denken er niet veel over na. Het is goed zoals het is. Onze trots is dus waar ik graag over praat. Ik vertel graag over de leuke, grappige, momenten die we met hem meemaken. Ook heb ik leuke, schattige, mooie, gekke foto’s van ‘m. Maar ook kan ik het hebben over de pittige momenten. Zeker in de eerste paar maanden. De onzekerheid van een nieuwe moeder was niet niks, vond ik zelf. Mijn vriend kan het beter relativeren, ik minder. Ik vind het fijn om ervaringen uit te wisselen, elkaars verhaal te kunnen herkennen.

Voordat ik moeder was, kon ik me niet voorstellen dat moeders zo veel – en soms alleen maar – praten over hun kind en/of over het moederschap. Ik snapte het tot op zekere hoogte. Maar hé… Er zijn toch ook nog andere zaken waar we het over kunnen hebben. Er is toch meer in de wereld dan alleen je kind(eren)?!

Maar nu… ik snap jullie!!! Ik zou uren over onze Max kunnen praten. Ik word vrolijk als ik aan hem denk, foto’s en filmpjes terug zie. Het moeder-/ouderschap is toch ook een bijzondere ervaring die ik graag met anderen deel.

Rekening houden met… – M’n moederrol deel ik graag met vriendinnen. Maar ik probeer er wel rekening mee te houden om met vriendinnen zonder kinderen ook te praten over andere onderwerpen (heb ik ook geen moeite mee; praten is hobby nummer 1). Met vriendinnen die moeder zijn, voel ik me minder opgelaten om lekker over m’n zoontje te praten. Maar ook met deze vriendinnen heb ik het over andere onderwerpen.

Ik ben gewoon een trotse moeder!

Herkennen (niet-)moeders dit?